Met het vrijgeven van bepaalde restricties van de lockdown kunnen heel voorzichtig sommige cursussen in aangepaste vorm starten. U wordt op de hoogte gehouden door de cursus en ledenadministratie.
Vandaag hebben wij het trieste bericht ontvangen dat op 9 mei om 6 uur in de ochtend, na een kort ziekbed, Marjolein van Veldhoven is overleden.
Marjolein van Veldhoven
Marjolein was de grondlegger en steunpilaar van SAR Dogs. Haar kennis en ervaring hebben ervoor gezorgd dat vele leden van SAR Dogs en hun honden mooie stappen hebben mogen maken. Zelfs na haar verhuizing naar Hongarije was ze in staat om vanaf een afstand mee te kijken en denken met de trainingen.
Wij zijn haar dankbaar voor al het moois dat ze ons heeft meegegeven en zullen haar leiderschap, kennis , humor en klompen vreselijk missen .
Rust zacht lieve Marjolein.
Mededeling van het Bestuur
Heerjansdam, 24/02/2021
Beste trainers, vrijwilligers en leden,
Inmiddels hebben we al verschillende brieven, mailtjes en berichten geplaatst met betrekking tot de situatie van de club in deze Coronatijd. Wij hadden net zoals velen van jullie gehoopt dat we na de persconferentie van afgelopen dinsdag 23/02/2021, nu eindelijk weer eens een positieve brief zouden kunnen versturen!! Maar helaas, dit is wederom niet het geval, we mogen nog steeds niet opstarten ☹ Flauw gezegd, het licht aan het einde van de tunnel is niet het zonlicht, maar een sneltrein.
Gelukkig hebben we met onze “Snert actie” velen van jullie weer even mogen ontmoeten en het was een leuk weerzien. Iedereen die we gesproken hebben gaf ook aan de club te missen, de mensen en het trainen. Dit missen wij ook, intens zelfs. Helaas mogen we nog steeds niet open, geen les geven, niet samen een kop koffie drinken, niet gezamenlijk bezig zijn met onze hobby. Als geen ander beseft het bestuur en ik weet zeker dat ik ook namens de trainers kan spreken, dat het voor u als lid van de KC erg vervelend is.
Wij hadden de hoop, net zoals velen van u, dat we voorzichtig weer zouden mogen opstarten, we snakken ernaar om u en uw hond weer welkom te kunnen heten en aan de slag te kunnen gaan. Maar helaas is deze hoop ons weer een beetje in de schoenen gezakt. Wij hadden al, in overleg met Cursusledenadministratie en een aantal trainers, diverse opstart scenario’s uitgewerkt en op de plank liggen. Helaas kunnen we geen van deze alternatieven nu inzetten. We moeten vooralsnog helaas nog dicht blijven.
Op het moment dat we ook maar iets kunnen en mogen gaan doen, al gloort er maar een klein puntje hoop, dan gaan we direct opstarten door middel van een soort stappenplan. Kort samengevat ziet dit plan er als volgt uit:
- Alle capaciteit gaat in de eerste instantie naar het opstarten van Puppen en GHH trainingen. De noodzaak is hier hoog. Inmiddels zijn er trainers benaderd van andere disciplines om bij te springen zodra we kunnen opstarten.
- Wanneer het enigszins mogelijk is starten we, na de Puppen en GHH, de sport en spel trainingen weer op.
Het lessen aantal zal dan wel aangepast worden gezien de latere startdatum.
- De hogere gehoorzaamheid (EG tot GG3) zal als laatste starten.
- Wanneer bovenstaande stappen ingevuld zijn, kijken we nog of er ruimte is voor vrije training op vastgelegde momenten.
Wij hebben voor bovenstaand stappenplan gekozen omdat de basistrainingen voor de jonge honden en hun eigenaren het belangrijkste zijn. Gezien de inmiddels opgelopen achterstand op ons “normale” les schema en de vraag vanuit de “markt”, zal ons aanbod omhoog moeten zodra we weer kunnen opstarten. Dat zal dan helaas ten koste gaan van de hogere trainingen.
Natuurlijk is e.e.a. ook afhankelijk van hoe groot wij de groep mogen gaan maken wanneer we weer kunnen starten (i.v.m. eventuele aanvullende Coronaregels). Tevens zullen we wellicht van de mogelijkheid gebruik moeten gaan maken om sommige lessen op andere dagen en/of tijdstippen te laten plaatsvinden. Uiteraard informeren wij de cursisten zodra we weer aan de slag kunnen. Dit heeft overigens alles te maken met de veldverdeling en het aantal cursisten wat wij in een groep mogen gaan toelaten.
Al met al veel vraagtekens en onzekerheden waar ook wij graag een antwoord op zouden willen hebben. Maar helaas hebben wij deze antwoorden net zo min als u, ook wij tasten in het duister en de hoop zakt ons inmiddels ook een beetje in de schoenen. Deze situatie, waar een ieder mee te maken heeft, vergt veel van een ieder en het zal ons allen goed doen om ons oude leven weer op te kunnen pakken. Los van de financiële gevolgen voor onze vereniging, zijn wij als bestuur ons er ook van bewust dat er momenteel heel wat hondeneigenaren met de handen in het haar zitten en juist dan zijn wij als club met handen en voeten gebonden en dat is frustrerend. Ook onze trainers en vrijwilligers ervaren dit.
Geen leuk verhaal en nog geen stipje hoop aan de horizon waar we ons aan vast kunnen klampen, maar we hebben er gewoonweg maar mee te dealen. Zodra er ontwikkelingen zijn en er ruimte ontstaat in de mogelijkheden zullen wij direct schakelen en een ieder informeren.
Rest ons nog om onze leden te danken voor hun loyaliteit aan de vereniging, onze vrijwilligers en trainers bedankt voor het keer op keer meedenken en jullie bereidheid om bij te springen zodra we weer open mogen!!
Let op elkaar, blijf gezond en houdt vol……….. hopelijk tot snel………
Namens het bestuur KCD
En daar stond ik dan…
15 september, een prachtige warme avond, een cadeautje van moeder natuur. Ik besloot om even met mijn hond te gaan trainen en na een gezellige avond gehad te hebben ging ik naar huis, de wekker loopt immers weer vroeg af. Nagenietend van de fratsen van mijn jonge hond besloot ik hem nog even voor het slapen gaan goed uit te laten en parkeerde mijn auto bij het Waalbos. Heerlijk rustig, helemaal alleen en mooi weer. Het donker had zijn intreden gedaan en op het moment dat ik uit mijn auto stapte om mijn hond eruit te halen merkte ik iets in mijn ooghoeken op, een hond. Op zich niet gek maar ik stond er alleen geparkeerd, er was niemand te zien. Ik liet mijn hond in de auto en probeerde de andere hond naar mij toe te lokken maar dit lukte niet. Het dier bleef wel in de buurt maar wilde verder niet veel van mij weten. Terug naar mijn auto, ik had nog voertjes maar zelfs dit werkte niet. Ik besloot om een hele grote ronde te lopen met de hoop dat ik iemand tegen zou komen die zijn hond zocht. Gewapend met een zaklamp heb ik alles afgezocht maar zonder resultaat, geen eigenaar te bekennen.
Daar stond ik dan… stel dat het mijn hond zou zijn, ik mijn hond kwijt, daar moet je als dierenvriend niet aan denken. Ik besloot nog maar eens goed te zoeken en alles spookte door mijn hoofd. Stel dat de hond de andere kant op loopt, naar de weg? Los dat dit erg is voor het dier kan het ook een ravage veroorzaken en veel leed. Al verder zoekende heb ik mijn vrouw gebeld die verschillende nummers stuurde naar mijn telefoon van eventuele “hulpdiensten”. De dierenambulance kreeg ik aan de telefoon en ik legde de dame aan de telefoon uit dat ik hier stond en eigenlijk hulp nodig had. Helaas hier waren zij niet voor en men zou dus niet komen. Rustig vroeg ik waar zijn jullie dan voor? Je kan zo’n dier niet zomaar laten lopen toch? Helaas geen hulp en na haar uitleg over hun protocollen heb ik haar verteld wat zij met het protocol kon doen. Had me advies gegeven wie of wat ik dan kan bellen maar dit sloeg in mijn ogen nergens op. Verder gebeld, antwoordapparaat “bij gebrek aan vrijwilligers kunnen we u helaas niet helpen”… En daar stond ik dan.
Ondanks dat het al laat was belde ik Monique, een van de trainers van onze KC. Monique kent veel mensen en wij zijn al een eeuwigheid bevriend. Ik kom direct naar je toe Peet en neem wat mensen mee was haar reactie na mijn uitleg van de situatie. Ik bel je zo terug riep zij en verbrak te verbinding. Ik zag de hond nergens meer en besloot de plek waar ik hem voor het eerst zag en het pad waar hij ook verdween te markeren. Mijn twee zakjes beloningssnoepjes leeg geschut en op het pad verspreidt met de hoop dat hij dit zou vinden als wij hem niet kunnen vinden of pakken.
Geritsel in de bosjes, was hem dat? Mijn auto gedraaid op de bebossing, grootlicht aan, zaklamp erbij en weer zoeken met een vanglijn in mijn handen… niets te zien. En daar stond ik dan… redelijk gefrustreerd, het zou mijn hond zijn die ik kwijt was of misschien had iemand hem hier gewoon gedropt, hoe dan ook dat dier hoorde hier niet. Telefoon, Monique had contact gehad met Team Honden Opsporing Nederland (THON) zij kwamen direct met advies en waren al bezig om een team te formeren van mensen en honden die gespecialiseerd zijn om honden te zoeken en te vangen, denkende aan honden die gevlucht zijn door vuurwerk of er vandoor piepen tijdens het uitlaten. Via Monique kreeg ik advies van hen en een van de tips was om zo laat in het donker niet te zoeken. Vroeg in de ochtend maak je meer kans dat het lukt, ik kreeg een hele uitleg over het hoe en waarom en via Monique begreep ik dat men de volgende dag met een team een poging gingen doen. Met een diversiteit van gevoelens kwam ik thuis, boos omdat je eerst afgescheept wordt, gefrustreerd omdat ik dat dier niet te pakken kreeg, blij dat Monique direct te hulp schoot, verbazing hoe veel apps er bij mij binnen kwamen van mensen van de club en mensen uit de omgeving, onder de indruk dat een team van vrijwilligers die ik niet ken klaar stond en waarvan ik achteraf hoorde dat alles wat zij doen liefdewerk oud papier is. Vrij nemen, ergens heen rijden, kosten maken en je zo inzetten voor dier en mens. Een diepe, hele diepe buiging voor deze mensen en uit de grond van mijn hart mijn dank. Wat als ik mijn maatje Zippo een keer kwijt zou zijn? En zeg nooit dat het niet kan gebeuren ook al luisteren ze nog zo goed, het kan gebeuren! Wat een fijn idee is het dan dat je niet alleen staat en dat er mensen zijn die niet voor roem, geld of eigenbelang iets doen maar juist voor jou en je hond er zijn.
Tijdens het doen van mijn verhaal aan mijn vrouw kreeg ik het bericht dat de hond die ik had gezien vermoedelijk een bekende was. Het ras wat ik dacht, kleur en bouw had ik doorgegeven en door het delen van Monique van die informatie kwamen er reacties binnen dat men een vermoeden had bij wie de hond thuishoorde. Blijkbaar gebeurt het vaker dat de hond een paar dagen daar zwerft alvorens naar huis te gaan. Ik weet niet of het zo is maar anders heb ik daar ook wel een duidelijke mening over kan ik u verzekeren maar die hou ik liever voor me.
Waarom dit verhaal? Ik ben niet zo van verhalen delen op deze manier of het gedoe op sociaalmedia, noem me ouderwets zoals mijn kinderen me noemen maar ik wil dit met u delen als dierenvriend en hondenliefhebber. Daar stond ik dan, alleen, radeloos en het was niet eens mijn hond. Ik had weg kunnen rijden en vroeg thuis kunnen zijn om nog wat aan mijn avond te hebben… maar stel je voor dat het uw hond was? Echt vermist, u zoeken naar uw hond, roepen, fluiten, uren in onzekerheid zitten, radeloos zijn, dan weet ik zeker dat u dankbaar bent als ik ook voor uw hond was gestopt en dat er een team van speurneuzen op vierpoten met hun baasjes klaar stond geheel vrijblijvend en zonder gezeur aan de slag gaan om uw maatje terug te vinden. Het had zomaar uw hond kunnen zijn of die van mij. En daar stond ik dan…, alleen, tot ik hulp kreeg van THON, zij stonden er!
Omdat ik wil geloven in de goedheid van de mens en de liefde van, en voor een dier deel ik mijn verhaal. Mensen die mij echt kennen weten dat ik niet snel in de war ben maar als ik me realiseer dat het zomaar kan gebeuren dat mijn hond ergens van schrikt en er vandoor gaat, dat gevoel is met geen pen te beschrijven, je grootste nachtmerrie. U kan dit verhaal lezen, er iets van vinden, het niet met me eens zijn, dat mag allemaal. Ik hoop echter dat u net als ik onder de indruk bent van de vrijwilligers van THON, ik kan niet in uw portemonnee kijken maar wil toch hun bankrekening vermelden NL31 ABNA 0581811240 (T. Negenmans THON donatie) en hoop dat u iets kunt betekenen voor dit geweldige initiatief. Ondanks de vervelende tijd waar we nu in leven en het effect wat corona heeft op de inkomsten van onze KC heeft het bestuur voor komend jaar deze stichting als goed doel uitgekozen. Dit betekent dat de jaaropbrengst van de fooienpot volgend jaar een prachtige bestemming krijgt… daar stonden zij dan…!
Mijn oprechte dank, diep respect, ik ben onder de indruk en ik hoop jullie nooit nodig te hebben.
Keep up the good work,
Ook namens het bestuur van KC Dordrecht,
Peter van Breemen
Bestuurslid KC Dordrecht eo.
ALGEMENE JAARVERGADERING K.C. DORDRECHT E.O.
BESTE LEDEN,
I.V.M. Het coronavirus zal de jaarvergadering 2020 worden doorgeschoven naar 2021 Dit omdat het ons inziens niet verantwoord is om de vergadering te houden.I
HET ROOSTER VAN AFTREDEN IN 2020 WAS:
-2020 VOORZITTER (ELBERT VISSERS)
-2021 SECRETARIS (WIL V. VUREN)
–2022 PENNINGMEESTER (JOAN HARREMAN)
-2021 WILLEM DIJKSTRA
2022 PETER V. BREEMEN
MOCHTEN ER OVER DE JAARVERGADERING OF ANDERE ZAKEN NOG VRAGEN ZIJN DAN KUNNEN JULLIE UITERAARD MET ÉÉN VAN DE BESTUURSLEDEN CONTACT OPNEMEN.
M.VR.GR.
Bestuur K.C. Dordrecht e.o.
Beste trainers en vrijwilligers,
Totaal 1100 euro voor de voedselbank
dit is 14 april overgemaakt naar de voedselbank
Heel hartelijk bedankt voor de donatie’s
Helpende handen
Veel organisaties moeten vanwege de corona hun deuren vroegtijdig sluiten. Zo ook Kynologenclub Dordrecht. Voor hun is er abrupt een einde aan het seizoen gekomen. Omdat niemand dit aan heeft zien komen, is er nog volop voorraad in de kantine. Veel lekkernijen en blikjes limonade zijn beperkt houdbaar. Maar Kynologenclub Dordrecht zou Kynologenclub Dordrecht niet zijn als ze ook aan anderen denken!Alle blikjes en lekkernijen hebben ze geschonken aan de studenten van Helpende Handen. Zij gaan op pad om voor de cliënten boodschappen te doen. Soms tot drie keer toe op één dag om toch alle boodschappen bij elkaar te sprokkelen die de cliënten graag willen hebben. Daarnaast gaan zo ook maaltijden verzorgen voor cliënten en helpen waar het hardst hulp nodig is. Het zijn toppers en dan is het super dat dit gezien wordt!We gaan er lekker van genieten en Kynologenclub Dordrecht maakt hun slogan ‘you’ll never bark alone’ meer dan waar! Ook is er aan de honden van de cliënten gedacht want voor hun zat er eveneens iets lekkers bij.
